Prosjektarbeid del 4 - befolkning


Befolkningspyramider av Norge (1991, 2012 og 2050)

1991: Aldersgruppa 40-44 er ganske stor, medan aldersgruppa 55-59 er betydeleg mindre. Dei som er mellom 40-44 år er fødd på 50-talet, rett etter krigen, og dette forklarer det store talet. Optimisme og håp gjorde at kvinnene fekk fleire barn. Ein annan grunn er også at fleire kvinner var i fødedyktig alder på denne tida, og dermed auka barnefødslane.

Etter krigen (omtrent frå 1955 - 1968) var det ein stor baby boom: såkalla «Etterkrigstidas babyboom». Denne babyboomen var utbreidd over heile Vest-Europa og kom av bl.a. fleire giftarmål. På pyramiden kan vi sjå at aldersgruppene mellom 20 og 39 er forholdsvis store, og det var nettopp desse aldersgruppene som vart fødd i etterkrigstidas babyboom.
Storleiken på mi aldersgruppe (15-19) er ganske stor, men er mindre enn aldersgruppa 20-24. Her minkar barnefødslane, dette kan komme f.eks. av at kvinnelig utdanning var meir populær. 


2014: Denne befolkningspyramiden er betydeleg annleis enn den frå 1991. Mi eiga aldersgruppe (15-19) er omtrent på gjennomsnittet. Dei to aldersgruppene som er betydeleg større enn dei andre er aldersgruppene 40-44 og 45-49. Desse personane vart fødd mellom 1965 og 1974, dvs. omtrent slutten av Etterkrigstidas babyboom. Etter dette minka fødslane betrakteleg, noko som kan (som nemnd) komme av at kvinnene tok utdanning før dei stifta familie. Dette skjedde omkring 1980, som stemmer med tala. Under har eg teke med ein graf som syner samla fruktbarheitstal mellom 1900 og 1998. Denne grafen illustrerer det eg har sagt.




2050: Alderspyramiden i 2050 er igjen annleis både frå grafen frå 1991 og grafen frå 2014. Her ser vi at overvekta av personar er hovudsakleg eldre, og dette kan medverke til ulike problem i samfunnet. Det blir fleire pensjonistar som krevjar pensjon, og med færre menneske innanfor arbeidsdyktig alder, kan dette fort bli eit problem. Dessutan lev vi lengre, og det fører til lengre pensjonsperiode. Det krev igjen meir pengar, som færre og færre menneske skal tene inn. Dette vil seie at vi mest sannsynleg er avhengig av arbeidsinnvandring frå andre land.



Fylkesstatistikk
Flytteover-/underskot i Møre og Romsdal:


2012: Som vi kan sjå i denne grafen frå 2012 er det ulik flytting over heile fylket. Som vi kan sjå øvst i grafen, er tilflyttinga størst i fylkets tre byar; Ålesund, Molde og Kristiansund. Deretter kjem Giske, Volda og Herøy som også har hatt ein kraftig oppgang i folketalet. Stranda kommune har også overskot i flytting, men veldig liten. Sykkylven kommune ligg på omtrent null. Kommunar som har underskot i flytting er bl.a. Norddal, Surnadal og Vanylven. 


Kommunestatistikk
Her ser vi vekst/nedgang i folketalet i dei ulike kommunane i Møre og Romsdal dei siste 10 åra. Som vi kan sjå på figuren, er det sterk vekst ved byane og områda rundt. Også i Volda er det sterk vekst, og det kjem nok av det gode utdanningstilbodet der. 
Det er sterkast nedgang i Nord-Møre søraust for Kristiansund. 
Elles er det ganske sterk nedgang også i kommuna eg bur i – nemleg Stranda kommune. Også Norddal kommune har sterk nedgang.





Her ser vi ein graf som viser folketalet blant kvinner og menn i Stranda kommune. Vi kan også sjå det forventa folketalet i 2023.

Prosjektarbeid del 4 - skrive av Anette Frøysa. 






Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar